Soms moet 't gewoon

Vorige week heb ik dus de treinreis van Zürich naar Lugano gemaakt. Ongeveer halverwege als je uit het raam kijkt zie je iets wat ik niet begrijp. D'r staan twee files aan iedere kant van de Gotthardtunnel. Waarom ga je in hemelsnaam uren in de rij staan om 17 km blinde muur te bekijken? Vooral als er een veel interessanter alternatief is dan dóór de berg: eroverheen.

Afgelopen week bedacht ik mezelf ineens dat ik dat dus wilde gaan doen. Auto huren en rijden maar. Natuurlijk nog als het lekker weer is, de voorspellingen waren nog goed voor dit weekend en daarna werd het slechter. Dus ik ben zaterdagochtend met mijn zak geld naar sixt gegaan en heb om iets leuks gevraagd. Dit werd 't:


Mercedes-Benz R171 SLK 200 Kompressor xD.

Een collega van me heeft veel bergpassen hier al met de motor gedaan, dus die had wel wat tips voor me welke passen ik zeker moest aandoen. Totale route: 330 km, hoogste punt 2436 meter. Verste uitzicht: metertje of 10 -_-' Helaas bleek de weersverwachting niet 100% te kloppen. Nou ja, heb genoeg zon gehad (ben verbrand zo te voelen) en af en toe was de bewolking ook een mooie toevoeging aan het landschap. Met een graadje of 22 in ieder geval goed genoeg voor zonder dak.

Vannochtend ben ik vanuit Zürich vertrokken. Eerst een stukje snelweg (daar is dus echt niks aan met zo'n ding... aan de 120 zit ie zo, daar is ie duidelijk niet voor gemaakt) en daarna via Luzern naar de Brünigpas (1008 m, opwarmertje).

De weg daarna richting de Grimselpas (2165 m.) was bewolkt, maar prachtig om te rijden. Het alpenlandschap is fantastisch (er lag zelfs nog een beetje sneeuw) en het heeft ook wel iets dat er flarden wolken langs de berg omhoog komen. Overigens was er vandaag ook een of andere red bull alpenbrevet evenement gaande, getuigen de grote hoeveelheid brommertjes die probeerden tegen de berg omhoog te komen.



Vanaf de Grimselpas gaat er trouwens een weggetje van ongeveer 1,1 auto breed richting de Oberaarsee. Aan iedere kant van de 'n km of 5 lange weg staat een stoplicht: ieder heel uur kun je heen en ieder half uur kun je terug. Dat was echt lekker rijden. Noot: onderstaande foto's (en eventueel anderere van midden op de weg) zijn gemaakt vanuit de gecontroleerde omgeving van een stilstaande auto. Er was geen kip op de weg daar, dus stilzetten was geen probleem.



De volgende stop was de Furkapas (2436 m.) met als tussenstop hotel belvedere vlak onder de pas. Daar eindigt de Rhônegletscher en je kunt er zelfs even in een in de gletscher uitgehouwen grot lopen. Je komt er wel wat nat uit, overal om je heen is ijs aan het smelten.



Vanaf de Furkapas is het dan weer een klein stukje naar de Gotthardpas (2106 m.). Dat was echt een fantastische rit! Je moet wel zorgen dat je de oude pasroute neemt en níet de nieuwe. De nieuwe loopt redelijk recht, maar de oude slingert zich echt naar beneden. Als je er rijd en de omgeving bekijkt snap je waarom dit de pas is geweest die in het verleden altijd berucht was en onmogelijk leek om overheen te reizen. De oude pas is ook nog niet geasfalteerd, maar bestaat nog uit een soort van kinderkopjes. De galerijen zichtbaar boven in sommige foto's is trouwens de nieuwe pasroute.



Een van de beste redenen trouwens om de oude Gotthardpas te kiezen is dat er niemand rijd. Op de Grimsel en Furka stikt het van de touristen. Je zit constant achter iemand aan die echt niet harder durft dan 12,5 km/h en inhalen is meestal niet echt een optie. Daarnaast zit je ook regelmatig achter bussen en 'n enkele vrachtauto uit het jaar 0 (dat ding was dan weer wel mooi antiek).

Na een korte wandeling kwam ik alleen tot de conclusie dat ik nog een beetje moet oefenen om zo'n ding te parkeren:


't is geen Mercedes-Benz Atego van 12 meter...

De terugweg heb ik niet via de snelweg gedaan. Ik heb gekozen om via Schyz en Zug terug te rijden. Het is een stuk interessanter om de 80-weg te kiezen die zich door het dal onder de snelweg door slingert. Dan kun je tenminste als je een bocht uit komt het gaspedaal weer even planken :). Heerlijk. Heb 'm ook een enkele keer gewoon helemaal stil gezet om te kijken hoe snel de wagen accelereert.

Op de terugweg ook de Axenstrasse genomen. De weg was vooral vroeger bekend om de vele galerijen waar je doorheen rijd. Tegenwoordig is de weg wat verbreed en zijn er nieuwe tunnels aangeleged, maar het is nog steeds een prachtweg om te rijden. De galerijen waar je met de auto niet meer door heen gaat zijn er nog wel, maar voorbestemd voor fietsers. Dus wellicht dat ik nog een keertje terug ga.

Om het af te leren heb ik op de terugweg nog de albispass (791 m.) genomen, vlak bij Zürich. Maar een leuke manier om weer terug in de stad te komen.

En nu ga ik naar bed, ben kapot hehe. Voor meer foto's zie:

http://picasaweb.google.com/rikjongerius/BrunigpasGrimselpasFurkapasGotthardpasMetSLK#

Groeten,

Rik